Benim değerleri gibi fiyakalı bir yalnızlığım olmadı şu hayatta. Diğerleri gibi ” Günaydın Canım” diye  mesajlar atamadım. 

Yoktun.

Ömrüm.

Seni özlemekle..

Sevmekle geçti….

Ardına bıraktığın acıları yaşamakla geçti ömrüm.

Mutluluk insan seçiyordu. Belki bu hayatta mutluluğu en çok hak eden bir kalp taşıdığım için mutluluğa erişemedim.

Ben o değilim!

Ve en zoruma gidende, garsonun bana ‘ Arkadaşınız gelene kadar bir şey içmek ister misiniz?’ sorusuydu. Sen Bu hayatta bu soruya bile cevap veremeyecek kadar çaresiz bıraktın beni.

Ve sen hale mesaj atarken, biliyorum aklının ucuna bile gelmediğim halde,

Uçurum kenarında hale bekliyorum.

Ve senin ”bitti” cümlen çok itici….

Biliyor musun?

Telefonumda bir fotoğrafını görsem 

Kalbim yerinden çıkacak gibi atardı.

Telefonumun ekranını kaç defa öptüm,

Bilemezsin… Bilme tabii…