Bazen adını koyamadığın acıları içinde bulursun kendini. Tüm insanlar mutlu, bir tek sen acılar içinde kıvranıyorsun gibi hissedersin. En azından acı da olsa bazı şeyleri hala hissedebiliyorsun.
Hissedemeyenler ne yapsın? Acıyı bile hissetmemek kötü. Yaşayan ölüden farkın kalmıyor. Bunu yaşadım. yaşattılar bana. Hayatımda bana acıyı tattıracağını düşündüğüm en son kişiler bunu tattırdılar. Doğru ya, zaten en çok sevdiğin ve değer verdiğimiz kişiler en derin yaralar açar bizde.
Herkes kendi farkını kendi belirler bu hayatta. Kimsenin kimseye üstünlüğü, farkı yoktur. Söylediğim gibi, İnsan kendi farkını belirlemek için yaşamalı bu hayatta.
Bir erkeğin Kadın gözündeki yeri sabittir. Aynıdır.
Eğer o erkek, kadına diğer erkeklerden daha farklı seveceği hissini o kadına tattırırsa, en farklı adam kalır kadının gözünde.
Ben yaşadığım her zorluğa karşı kol kanat germesini beceremedim mi bilmiyorum. Ve bir kadın sana ”neden ben?” sorusunu soruyorsa, kendisinin diğer kadınlardan bir farkı olduğunu ona ıspatlaman içindir.Ki sen bunu başarabiliyorsan zaten tüm korkuları senin ona vereceğin en güzel cevapla ortadan kalkacak.
Çünkü bir adam tarafından basit bir dille sevilmek istemez kadın. Sevdiği adamın kendisine bir şey katmasını, kendisine anlamlar yükleyerek sevmesini ister.
Keşke kal demeyle kalabilseydi gidenler. Seviyorum demekle sevilebilselerdi. Oysa yazık oluyor verilen her çabaya. Gittiği yerde bu değeri bulup bulmama endişesi.
En güzel şeyler hep biter.
En güzel hayaller hep yarım bırakılır.
En güzel kalpler kırılır.
Seni de en güzel ben sevebilirdim. Sen bu gerçeği yok ettin. Gideceğin yerde seni benim gibi severler zannettin.
En güzel duyguları yok ettin.
Sen gittin.
İçimde bittin.
Sen gittin,
Ve küstü bu şehir iklim şartlarına…..
